Otkrivanje pogleda, 2014
iz serije Auto-portreti
Ivan Petrović
Otkrivanje pogleda podrazumeva dvodelnu instalaciju sačinjenu od zidne projekcije video rada i objekta – skulpture izrađene u tehnici aditivne 3D štampe.
Otkrivanje pogleda – prvi deo predstavlja video zapis u trajanju od 6’51” koji nastaje snimanjem procesa 3D skeniranja u fotografskom studiju kome sam bio izložen, ličnom upotrebom digitalnog pocket foto aparata za potrebe izrade moje figurine u aditivnoj 3D štampi. Sastavni deo ovog video rada čini i Piano Concerto No. 21 Andante, W. A. Mozarta, čije vrednovanje proizilazi iz ličnog intimnog odnosa prema upotrebljenoj muzičkoj numeri.
Otkrivanje pogleda – drugi deo jeste figurina izrađena u tehnici aditivne 3D štampe u boji sa 3D skena čije su dimenzije 20 x 6.5 x 6.2 cm.
Proizilazeći iz grupe radova koji za temu imaju fotografski auto-portret, rad se bavi sopstvom posmatranim kroz aspekt fotografskog zanata kome profesionalno pripadam i manifestacijama upotrebe novih tehnoloških alata u transponovanju fotografskog medija, koji, svojim usložnjavanjem, dodatno problematizuju i sama značenja ostvarenih rezultata. Rad nastaje kao reakcija na promenu paradigmi u upotrebi novih tehnologija svojstvenih aktuelnim primenama u realizaciji fotografskih zadataka i novim mogućnostima shvatanja fizički vidljive stvarnosti koja nas okružuje.
Ideja o izradi skulpture u aditivnoj 3D štampi softverskom obradom dobijenih podataka postupkom 3D skeniranja sopstvenog tela, posmatrano istorijski, kroz epohe razvoja fotografskog medija, sebe pronalazi u promeni fizičke manifestacije koju rukovalac aparatom (fotograf) zauzima prema okrežunju koje beleži. Ta fizička manifestacija fotografa se konkretno tiče načina na koji on prilikom upotrebe aparata ostvaruje komunikaciju sa snimanim prizorom – na koji način se obavlja transfer njegovog pogleda u trenutku kada se snimak proizvodi. Uopšte uzev, ako izuzmemo slučaj camere obscure sa jednostavnim otvorom bez sočiva, taj pogled je uvek imao optički transfer, s obzirom na činjenicu da objektiv kao optički instrument čini sastavni deo fotografskog aparata. U savremenom okruženju dominantni tip slike (digitalne) se posreduje preko površine ekrana ugrađenog na kućištu aparata. Pogled koji je nekada prolazio kroz objektiv, suspendovan je i zamenjen pogledom koji se zaustavlja i kruži po površini displeja.
Značaj dokumentovanja postupka 3D skeniranja kojem sam bio izložen, beleženjem video zapisa, ogleda se u opisivanju vremena koje je bilo neophodno za obavljanje tog procesa (5’57”) a koje se može uporediti sa približno istim utrošenim vremenom koje je nekada bilo neophodno da bi se napravili portreti s početka istorije fotografskih postupaka.